Seven Deadly Sins bij de Nationale Opera

Op 16 maart ging de livestream van ‘Seven Deadly Sins’ in premiere bij het Opera Forward Festival van de Nationale Opera in een regie van Ola Mafaalani. Dit muziektheaterstuk werd geschreven door Kurt Weil en Berthold Brecht als een ballet chanté. Speciaal voor de livestream werd er op het toneel van de Nationale Opera en Ballet een live film gecreëerd door filmregisseur Marc de Meyer en cinematografen Gregor Meerman en Josje van Erkel. Tijdens de uitvoering wordt er door decorontwerper en beeldend kunstenaar André Joosten een schildering gemaakt.

In het stuk worden twee kanten van ‘Anna’ getoond, die uit een arm gezin in Louisiana komt. Anna I en Anna II maken een reis langs zeven steden. Op elke tussenstop begaan ze een hoofdzonde. De Anna’s worden gezongen en gespeeld door Eva-Maria Westbroek en Anna Drijver.

Regisseuse Ola Mafaalani zegt in een interview met dagblad Trouw: “(…)ik heb bewust het oog van de kijker gezocht. In een normale theatervoorstelling doe je dat door ergens het licht op te zetten, nu moet het met de camera. Met die camera wijk ik soms bewust af van het hoofdgebeuren, door te gissen waar het publiek naar zou kijken. Misschien willen ze de dirigent zien, misschien een verre hoek op het toneel, of een violist. Ik probeer dat kijkgedrag te vangen, en laat soms via de camera ook het blikveld van de zanger of acteur zien, zodat je de lege zaal ziet. Ik heb de techniek niet verstopt of weggepoetst, het is allemaal te zien.”

In het maken van het lichtontwerp hebben we ervoor gekozen om dit nog te versterken door een volgspot met de camera te laten meelopen. Hierdoor werd een haast overbelicht en ongepolijst beeld gecreëerd dat doet denken aan een oorlogsdocumentaire.

Doordat het hele toneel en de hele zaal altijd in beeld moest kunnen komen is ervoor gekozen om een heel open en gelaagd lichtbeeld te maken waarin per laag warm en koud licht wordt afgewisseld. Dat open beeld waarin alles gezien mag worden is in feite een ode aan Berthold Brecht. Ook moest het schilderij dat André Joosten tijdens het stuk live schildert eigenlijk een derde hoofdrol spelen. Het is altijd zichtbaar in de achtergrond. Zo werd, mede door het landschap van licht, gesuggereerd dat er steeds in de verte nog een stad kon liggen waar de Anna’s nog naartoe zouden kunnen. De stad op het schilderij bouwt zich langzaam op totdat na het laatste deel het doek met water weer wordt uitgewist en terugkeert naar de leegte van het begin, alleen nu vuil en vies.

---